Η πίστα ήταν άδεια. Όταν λέω άδεια εννοώ αυτό:
. Ο καιρός απλά ο καλύτερος δυνατός...16 περίπου βαθμοί, λιακάδα, άπνοια, χαμηλή υγρασία.
Βρεθήκαμε στην πίστα με έναν φίλο πριν τις 11:00.
Τραβήξαμε βιντεάκια και πολλές φωτογραφίες, κυριολεκτικά στίψαμε το αμάξι το οποίο δεν έκανε κιχ. Συνολικά, το Westfield έγραψε 118,2 χιλιόμετρα εντός πίστας, δηλαδή πάνω από 50 γύρους! Τα λάστιχα δεν πτοήθηκαν καθόλου, ούτε τα τακάκια.
Με χρόνο 1:12 την τελευταία φορά, ο φίλος μου έλεγε ότι δεν πρόκειται να φύγουμε από την πίστα αν δεν κάνω πρώτα 1:10...Κούνια που τον κούναγε...!
Τελικά, γύρο με τον γύρο κατοχυρώσαμε το 1:11 και μετά από δύο επεμβάσεις στην ανάρτηση,
καταφέραμε στο τέλος της μέρας να γράψουμε 1:10.53
Μπορώ να πω ότι η χαρά μου ήταν τεράστια! Στις πρώτες επισκέψεις είχα απογοητευτεί, μου φαινόταν το αυτοκίνητο δύσκολο, μέχρι και να το πουλήσω σκεφτόμουν!!!
Ευτυχώς, άρχισα να αποκτώ μία ιδέα για το τι χρειάζεται για να στρίψει σωστά (καμία σχέση με προσθιοκίνητο που όλα διορθώνονται με το γκάζι) και
άρχισα να σκάω κανα χαμογελάκι μόλις άκουγα το χρόνο μου κάθε φορά!
Επόμενος στόχος είναι να κατέβει ο χρόνος κάτω από το 1:10. Εκεί θα χρειαστούμε τηλεμετρία για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει και θα χρειαστεί και να ξεπεράσω και τον φόβο μου με την Κ8. Μεγάλη κότα εκεί!
Μερικές φωτογραφίες:
Μερικά βιντεάκια επίσης:
Σε αυτό το βίντεο είναι ο φίλος μου που εν αναμονή του ερχομού του δικού του Westfield, παίρνει μία γεύση από το δικό μου...
Και τέλος δύο βιντεάκια από μερικούς γύρους του υπογράφοντος.
Μέρος 1ο
και μέρος 2ο.
Επόμενο ραντεβού σύντομα...